جدول 4ـ8 : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در ارتباط با متغیر RER …………………85
جدول 4ـ9 : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در ارتباط با متغیر VE ………………………86
جدول 4ـ10 : نتایج آزمون تعقیبی LSD فرضیه 5 ……………………………………………………………………….87
جدول 4ـ11 : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در ارتباط با متغیر TV ……………………88
جدول 4ـ12 : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در ارتباط با متغیر Fb …………………….89
جدول 4ـ13 : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در ارتباط با متغیر ضربان قلب ………..90
جدول 4ـ14 : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در ارتباط با متغیر لاکتات خون ……….91
فهرست پیوستها
پیوست 1 : پرسشنامه ………………………………………………………………………………………………………………124
پیوست 2 : رضایت نامه …………………………………………………………………………………………………………..125
پیوست 3 : برنامه حرکات کششی ایستا و پویا …………………………………………………………………………..126
پیوست 4 : نتایج آزمون کلموگراف- اسمیرنف …………………………………………………………………………..128
فصل اولمقدمه و معرفی
1ـ1 مقدمه
در همهی دورانها ورزشکاران در جستجوی راهی بودهاند تا عملکرد ورزشی خود را بهبود بخشند. یکی از روشهایی که میتواند بر توسعه عملکرد ورزشی تأثیر بگذارد و ورزشکار را از لحاظ فیزیکی و روانی برای عملکرد مطلوب آماده کند، گرم کردن است (3). گرم کردن با افزایش دما (96،3) و افزایش متابولیسم انرژی عضله، افزایش خاصیت ارتجاعی بافت، افزایش برونده قلبی و جریان خون محیطی، بهبود عملکرد دستگاه عصبی و فراخوانی عصبی عضلانی واحدهای حرکتی (3) و افزایش هماهنگی (96)، میتواند بر عملکرد ورزشی (3،14،79) و پیشگیری یا کاهش میزان آسیب اثر گذار باشد (14،79). هرچند فعالیتها و روشهای متنوعی برای گرم کردن مورد استفاده قرار میگیرد، اما معمولا اکثر ورزشکاران مبتدی و نخبه حرکات کششی را به عنوان بخشی از برنامه گرم کردن قبل از فعالیت اصلی به منظور افزایش جریان خون، تمرکز و هماهنگی (136)، افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی، کاهش سفتی عضله، جلوگیری از آسیب و بهبود اجرا، به کار میبرند (13،89،133،135،136). حرکات کششی انواع مختلفی دارند که از جمله رایجترین آنها میتوان به کشش ایستا و پویا اشاره کرد (79،122،135،136). هر چند کشش ایستا روشی آسان و ایمن بوده (133) و به وفور در فعالیتهای گرم کردن به منظور کاهش سفتی عضله، افزایش دامنه حرکتی (116)، جلوگیری از آسیب و حتی بهبود عملکرد مورد استفاده قرارمیگیرد (96،135)، اما، پژوهشهای اخیر نشان دادهاند که کشش ایستا قبل از تمرین یا رقابت، باعث کاهش عملکرد در فعالیتهایی شامل حداکثر تولید نیرو، قدرت، توان و پرش عمودی (25،30،44،89،108،122،134)، دو سرعت (53،86)، چابکی (86) و زمان عکس العمل و تعادل (24) میشود. همچنین، گزارش شده است که اثرات منفی این کشش بر عملکرد تا 60 دقیقه (129) و یا 120 دقیقه (13) بعد از کشش نیز باقی میماند. علاوهبر این، علی رغم اینکه بسیاری از نویسندگان نقش آن را در پیشگیری و کاهش آسیب گزارش کرده اند (27،112)، برخی دیگر از محققان تاثیر کشش بلافاصله قبل ازتمرین را در پیشگیری از آسیب رد کرده اند (28،64). برهمین اساس، درسالهای اخیر، استفاده از کشش دینامیک در برنامه گرم کردن توسعه پیدا کرده است (96) و مطالعات بسیاری نشان داده اند که این نوع کشش، میتواند باعث بهبود توان، نیرو، قدرت و پرش عمودی (68،71،86،96،131،132)، زمان دویدن دوی سرعت (53،72،86)، شتاب و هماهنگی (86) و چابکی (15،86) شود. ازاین رو، بسیاری از محققان گزارش کرده اند که کشش دینامیک موثرتر ازکشش ایستا است و حتی برخی پیشنهاد میکنند که کشش ایستا از برنامه گرم کردن حذف شود (30،86) و کشش پویا جایگزین گردد (86).
علی رغم پژوهشهای بسیاری که در مورد اثر حاد کشش قبل از رویدادهای بیهوازی انجام گرفته، اثر حاد آن روی عملکرد هوازی و استقامتی هنوز دقیقا تحقیق و بررسی نشده و در جوامع علمی مورد سوال و بحث است (129،135). در عملکرد استقامتی، علاوهبر حداکثر اکسیژن مصرفی و آستانه لاکتات، توانایی استفاده موثر از انرژی و در نتیجه اقتصاد فعالیت بالا و یا VO2 پایینتر برای یک کار یکسان، یک جز حیاتی (12،13)، به خصوص درمیان ورزشکاران نخبه است (13). بویژه در پژوهشهای بسیاری ارتباط قوی بین اقتصاد دویدن (مصرف انرژی کمتر در سرعت معین) و عملکرد استقامتی گزارش شده است (40،46،123،129). در مجموع، فاکتورهای اثرگذار متعددی بر هزینه انرژی و اقتصاد دویدن و در نتیجه بر عملکرد استقامتی شناخته شده است که از آن جمله میتوان به سن، جنس، خستگی (21،123)، فاکتورهای آنتروپومتری (مورفولوژی اندام، سفتی عضله، طول تاندون، وزن و ترکیب بدن..)، فیزیولوژیکی (حداکثراکسیژن مصرفی، دمای مرکزی، ضربان قلب، تهویه، لاکتات، نوع تار و سرعت انقباض تار، تعریق، فاکتورهای متابولیکی و..)، محیطی (دما، ارتفاع، باد، کفش)، بیومکانیکی (انعطاف پذیری، ذخیره و بازسازی انرژی الاستیک، نیروی واکنش زمین، طول گام و فاکتورهای مکانیکی و تکنیک دویدن…) و تمرینی (پلایومتریک، مقاومتی،تمرین در گرما،تمرین در ارتفاع ، سرعت و حجم تمرین ..) (114) اشاره کرد. همچنین به نظر میرسد، تمرینات ورزشی بویژه تمریناتی که در مرحله گرم کردن پیش از رقابت استفاده میشوند نیز، بتواند بر هزینه انرژی و اقتصاد دویدن و پویایی اکسیژن مصرفی موثر باشد. بنابراین، اینگونه تمرینات باید به گونهای انتخاب شوند که از افزایش هزینه انرژی جلوگیری کنند و باعث بهبود عملکرد شوند (129). به هرحال، مطالعات در این زمینه محدود و همچنان مورد توجه محققان میباشد.
1ـ2 بیان مساله
[پنجشنبه 1399-06-06] [ 10:03:00 ب.ظ ]
|