از جمله تفاوت‌های جعل سنتی و جعل رایانه‌ای در واقع این مورد می‌باشد که در جعل رایانه‌ای محل وقوع جرم، زمان جرم، محل شروع، محل اتمام جرم، کشف ادله و غیره در نگاه اول مفقود و کشف آن غیرممکن به نظر می‌رسد و این امر به واسطه این است که در جعل رایانه‌ای به واسطه زیر ساخت مخابرات، شبکه‌ای شدن کامپیوترها و گسترش اینترنت با این مشکل مواجه می‌باشیم که در جعل سنتی با این مشکلات روبه‌رو نبودیم. در برخی جرایم، ارتکاب جرم مستلزم آشنایی با تکنیک یا تکنولوژی خاصی است. در جعل رایانه‌ای،کامپیوتر هدف یا وسیله و واسطه ارتکاب جرم است، بنابراین مجرم تاحدی از تخصص را دارا است. حال آنکه در جعل سنتی نیاز به تخصص در حد جعل رایانه‌ای نمی‌باشد و این هم یکی از تمایزات این بزه با عناوین مشابه را تشکیل می‌دهد. تعیین شمار واقعی جرایم رایانه‌ای و از جمله جعل رایانه‌ای دشوار است. با افزایش به کارگیری کامپیوتر در تمام عرصه‌های زندگی و همچنین سهولت استفاده از آن، امروز جرایم کامپیوتری و از جمله جعل رایانه‌ای می‌تواند توسط هر کسی یا علیه هر کس ارتکاب یافته و به تهدید هر شهروندی تبدیل شود حال آنکه در جعل سنتی ما با این مشکل مواجه نمی‌باشیم. جعل رایانه‌ای به دلیل ماهیت آن اختصاص به محیط فیزیکی محدود نیست و می‌تواند به آسانی در سطح دنیا ارتکاب یابد؛ چون جامعه نو به شدت به اطلاعات وابسته است و جعل کامپیوتری به راحتی در مقیاس بین‌المللی به وقوع می‌پیوندد و مسافت، زمان، مکان مانعی برای آن به حساب نمی‌آید و این موارد دلالت بر فراملی بودن جعل رایانه‌ای می‌نماید و حال آنکه درجعل سنتی ما با خصوصیت ملی بودن مواجه می‌باشیم . نوین بودن جعل رایانه‌ای همانند سایر جرائم رایانه ای و شیوه ارتکاب آن، نحوه رسیدگی و تعقیب را از جهت مسایل آیین دادرسی با چالش‌هایی رو به رو کرده است.

مشکلات اولیه در تحقیقات مقدماتی بروز می‌کند، چون عنصر مادی جعل رایانه‌ای از طریق وارد کردن، محو، تغییر و … داده‌ها، اطلاعات، برنامه‌ها و سیستم کامپیوتری، مخابراتی و … تحقق می‌یابد حال آنکه در جعل کلاسیک ما با این مشکلات رو در رو نبودیم و مانعی در جهت مسایل آیین دادرسی برای این بزه وجود ندارد. «بنابراین تفاوت اصلی فی‌مابین جعل رایانه‌ای با روش و نحوه وقوع آن خلاصه می‌شود که برای فهم بهتر روشهای مختلف تغییر اطلاعات و دستکاری در نتایج پردازش داده‌ها «قلب حقیقت» رایانه‌ را باید به عنوان یک سیستم پردازش داده‌ها تلقی نمود داده‌هایی که باید پردازش شوند و نیز روش مورد نیاز برای پردازش را از طریق برنامه و دیگر اطلاعات اضافی وارد شده توسط صفحه کلید به سیستم وارد می‌کنیم و سیستم به طور خودکار نتایج پردازش را نشان می‌دهد. در این راستا مرتکب می‌تواند از همان بدوی امر داده‌های نادرست به کامپیوتر وارد کند (دستکاری اطلاعات ورودی) یا اینکه در نظام پردازش صحیح کامپیوتر تغییراتی ایجاد نماید (دستکاری برنامه، صفحه کلید و سخت‌افزار ) و یا متعاقباً نتایج درستی را که کامپیوتر نمایش می‌دهد تحریف کند (دستکاری اطلاعات خروجی) به علاوه در سیتسمهای کامپیوتری که از ارتباطات داده‌ای به ویژه از پردازش راه دور داده‌ها استفاده می‌کنند امکان دستکاریهای دیگری نیز در زمینه تغییر و انتقال داده‌ها وجود دارد کما اینکه در خصوص عابر بانکها هم روش‌های خاصی از دستکاری امکان‌پذیر است»[۱] گزارش توجیهی کنوانسیون جرایم سایبر نیزدر خصوص تفاوت موضوع جعل رایانه‌ای و جعل کلاسیک اشعار داشته «هدف از وضع مقررات مربوط به جعل رایانه‌ای، ایجاد جرمی موازی با جعل اسناد ملموس است. این مقررات قصد دارند خلأهای قانونی موجود در حقوق جزا در ارتباط با جعل رایانه‌ای دایر کند. تحقق جعل کلاسیک منوط به قابلیت خواندن بصری مفاد یا اعلامات موجود در یک سند بوده لذا مقررات مربوط به آن درباره داده‌هایی که به شکل الکترونیکی ذخیره شده‌اند، قابل اعمال نیستند. این در حالی است که دستکاری در داده‌های رایانه‌ای که دارای ارزش اثباتی هستند اگر موجب فریب شخصی ثالثی شوند، دارای همان پیامدهای خطرناک جعل کلاسیک است.» نهایتاً با ورود به فصل بعدی و تحلیل عناصر متشکله بزه جعل رایانه‌ای تفاوت‌های فاحش دیگری بین جعل رایانه‌ای و جعل کلاسیک آشکار می‌گردد..

[۱] – سالاری، مهدی، حقوق جزای اختصاصی جعل و تزویر – نشر میزان – چاپ اول – تابستان ٨۶، ص ٢۹۳.