عوامل سطح فردی نظیر قابلیتهای شخصی ، دیگر رفتارهای مشکل دار ، ویژگیهای جمعیتی و عوامل از این دست می باشند که می تواند افراد را به رفتارهای پرخاشگرانه وادار کند .

الف ) قابلیتهای شخصی

قابلیتها ، مهارتها و خصوصیات مورد نیاز برای تعامل موفقیت آمیز با محیط هستند . مهارتها و خصوصیاتی که به عنوان قابلیتهای شخصی تعریف شده اند شامل عزت نفس بالا ، حل موفقیت آمیز تضادها ، مهارتهای ارتباطی موفقیت آمیز ، مهارتهای قوی روابط شخصی و عملکرد دانشگاهی قوی هستند . جوانانی که این قابلیت را در سطح بالا دارا باشند ، خطر کمتری برای ارتکاب بسیاری از رفتارهای مشکل دار از قبیل رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه دارند .

ب ) دیگر رفتارهای مشکل دار

بر اساس رفتار مشکل دار نوجوانانی که درگیر یکی از رفتارهای مشکل دار هستند ، احتمال زیاد دارد که درگیر رفتارهای مشکل دار شوند . برای مثال فردی که مواد مخدر مصرف می کند به احتمال زیاد دیگر رفتارهای مشکل دار از قبیل روابط جنسی زود هنگام و رفتار پرخاشگرانه از خود نشان       می دهند .

تئوری فرهنگی که مبتنی بر اصول تئوری یادگیری اجتماعی است ، فرض کرده است وقتی خشونت در عرصه ای از زندگی مشروع پنداشته شود ، موجب وقوع خشونت در درگیری عرصه های زندگی خواهد شد .

ج ) ویژگیهای جمعیتی

ویژگیهای جمعیتی ، اجتماعی شدن افراد ، تجربیات زندگی آنها و در معرض خشونت قرار گرفتن را تحت تأثیر قرار می دهند . تأثیر پایگاه اقتصادی – اجتماعی ، نژاد ، سن و جنسیت بر خشونت در موارد زیادی به اثبات رسیده است . یافته های مربوط به رابطه نژاد و خشونت دوستانه نوجوانان نشان داده است که حتی با کنترل پایگاه اقتصادی – اجتماعی ارتکاب خشونت جوانان آمریکایی ، آفریقایی تبار نسبت به سفید پوستان بیشتر بوده است . همچنین با افزایش از کودکی به نوجوانی و جوانی میزان ارتکاب به خشونت افزایش خواهد یافت ؛ زیرا آنها وقت بیشتری را با دوستان خود سپری کرده و بنابراین فرصت بیشتری برای ارتکاب خشونت دارند ، مخصوصاً وقتی نظارت والدین کم باشد . ( عمویی ، ۱۳۷۸ : ۹۸ ) .