1. ــــــ . فرهنگ آوایی فارسی. تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۷۹، سی وشش+۳۵۵ ص.

(آوانویسی واژگان فارسی به لاتین).

1. ذاکری، مصطفی. اتباع و مهملات در زبان فارسی. سلسله انتشارات مرکز نشر دانشگاهی، شماره ۱۰۸۵؛ زبان شناسی، شماره ۲۸٫ تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۸۱، ده+۲۰۹ ص.

فصل اول ـ تعریف مهملات؛ فصل دوم ـ تعریف اتباع؛ فصل سوم ـ غرض از اتباع و سبب پیدایش آن؛ فصل چهارم ـ تضعیف و اتباع؛ فصل پنجم ـ طبقه بندی اتباع؛ فصل ششم ـ خاتمه، برخی نکات کلی؛ پیوست ۱ـ تاریخچه اتباع و مهملات در فارسی و زبان های ایرانی دیگر؛… .

1. ذکاء، یحیی. گویش کرینگان “تاتی”. تهران: یحیی ذکاء، ۱۳۳۲، هشت+۶۶ ص، نقشه، جدول.

گفتار یکم ـ ویژگی های گویش کرینگان، اندازه نفوذ ترکی در گویش کرینگان، دگرگونی حرف ها و صداها ؛ گفتار دوم ـ ترتیب واژه ها ، واژه نامه، شمارش در گویش کرینگان؛ گفتار سوم ـ دستور: ۱ـ اسم ۲ـ صفت ۳ـ ضمیر ۴ـ مصدرفعل؛ گفتار چهارم ـ سنجش واژه ها.

1. ــــــ . گویش گلبن قبه، هرزندی. تهران: فرهنگ ایران زمین، ۱۳۳۶، ۴۴ ص.*
2. ذکایی بیضایی، نعمت الله [بیضایی/ ذکایی]. فرهنگ لغات متشابه. [بی جا]: وحید، ۱۳۵۹، ۷۱ ص.

لغات مفتوح الاول؛ لغات مکسورالاول؛ لغات مضموم الاول؛ خواص وآثار حروف الفبا در کلمات.

1. ذوالفقاری، بهروز. گویش واژگان لری اشترنیان شامل ۴۰۰۰ واژه و اصطلاح. تهران: نشر فرهنگ ها، ۱۳۷۹، ص۲۰ـ۲۸٫

[صرف چند نمونه از مصدرها].

1. ذوالنور، رحیم. دستور پارسی در صرف و نحو و املای فارسی. تهران: کوروش کبیر، ۱۳۴۳، بیست وسه+۲۸۶ ص، جدول.

دیباچه؛ قسمت اول ـ دستور زبان و تعریف آن؛ قسمت دوم ـ در تعریف و چگونگی انواع کلمه؛ قسمت سوم ـ در آیین جمله بندی.

1. ــــــ . دستور مرجان. تهران: گروه فرهنگی مرجان، ۱۳۵۲، ۸۸ ص.*
2. ــــــ . رفتارشناسی زبان تاریخی (دستور۲) : تطور واجی، صرفی، نحوی، معنایی زبان فارسی تاریخی. [ویرایش۲]. تهران: طهوری، ۱۳۸۰، ۲۶۲ ص.

درآمدی بر رفتارشناسی زبان: ۱ـ تعریف زبان= زبان رسمی، ویژگی های زبان رسمی ۲ـ زبان تاریخی= تحول زبان تاریخی، منشاء فارسی دری، عناصر فارسی میانه در فارسی دری، تحول در ابعاد زبان ، فارسی تاریخی.

1. ــــــ . گوشه ای از دستور زبان فارسی شامل بحثی درباره پیشوند، میانوند، پسوند و شرح چگونگی پیوند «ی» در زبان و املای فارسی. تهران: کوروش کبیر، ۱۳۴۳، ۸۴ ص، نمودار.

وندها؛ پسوند «ی».

1. رادفر، ابوالقاسم. فرهنگ بلاغی ـ ادبی (واژه ها، اصطلاحات،تعبیرات و مفاهیم). تهران: اطلاعات، ۱۳۶۸، ۲ج، ۱۴۰۸ ص، کتابنامه.

(برخی اصطلاحات دستوری همراه با مآخذ گوناگون و معادل های لاتین برای آن).

1. راست، نیکلا. پیدایش ضمایر فارسی. تهران: [بی نا]، ۱۳۳۳، ۱۶۴ ص.

قسمت اول ـ مدخل؛ قسمت دوم ـ ضمایر فاعل؛ قسمت سوم ـ ضمایر مفعول؛ قسمت چهارم ـ ملاحظات و نتایج کلی.

1. راستارگویوا، وراسرگی یونا (Rastorgueva, vera sergee vna). دستور زبان فارسی میانه. ترجمه ولی الله شادان. سلسله انتشارات انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، شماره۲۱۱٫ تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۹، خ+۲۵۰ ص.

ساختمان کلمه: پساوندها، پیشوندها، اسم مرکب؛ صرف: کلیات: اسم، حرف تعریف، صفت، حالت صرفی، ضمیر، عدد، فعل، قید، حروف معین ـ حروف اضافه، ادات تعین (حروف قید)، ربط؛ نحو: جمله ساده ـ خبر، مبتدا ـ مفعول صریح، مضاف الیه، ظرف، اجزاء، هم نوع جمله، جمله مرکب ـ جمله ترکیبی ـ حروف ربط جمله ترکیبی، جمله تابع ـ حروف ربط جملات تابع، [جملات فرعی]، نقل قول مستقیم؛ نمونه ای از متن فارسی میانه.

1. راشدمحصل، محمدتقی. درآمدی بر دستور زبان اوستایی؛ بررسی یسن نهم. مجموعه یادگار باستان، شماره ۱٫ تهران: کاویان، شمع فروزان، ۱۳۶۴، چهارده+۲۰۵ ص، جدول تاشده.

بخش اول: فصل اول ـ کلیات؛ فصل دوم ـ آواشناسی؛ فصل سوم ـ صرف اسم و صفت؛ فصل چهارم ـ صرف افعال؛ فصل پنجم ـ پیشوندها و پسوندها؛ بخش دوم: متن اوستایی= فصل اول ـ آوانویسی متن، فصل دوم ـ ترجمه فارسی.

1. رجایی بخارایی، احمدعلی. یادداشتی درباره لهجه بخارایی. سلسله انتشارات دانشگاه مشهد، شماره۸ . مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۴۲ـ۱۳۴۳، ص ۳۸ـ ۲۸۹؛ [ویرایش۲] (با عنوان: لهجه بخارایی). مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۷۵، ص۳۷ـ۱۴۴٫

مختصات دستوری لهجه بخارایی: مبحث اول ـ مختصات صوتی؛ مبحث دوم ـ مفردات (صرف)؛ مبحث سوم ـ جملات (نحو).