فصل چهارم
یافته های پژوهش
۴-۱- مصرف خوراک
اطلاعات مربوط به اثر تیمارها بر میزان خوراک مصرفی به تفکیک دوره در جدول (۴-۱-۱ و ۴-۱-۲) گزارش شده است. اثرات اصلی استفاده از سطوح مختلف دانه کلزا (جدول ۴-۱-۱) نشان داد که با افزایش سطح دانه کلزا در جیره٬ مصرف خوراک افزایش پیدا کرد. بیشترین افزایش در سن ۲۵ روزگی مربوط به ۱۵ درصد و از سن ۲۵ روزگی به بعد مربوط به سطح ۱۰ درصد دانه کلزا می باشد. ولی با این وجود افزایش مصرف خوراک به استثنای ۲۶ تا ۴۲ روزگی(۰۵/۰p<) معنی دار نشد(۰۵/۰p>). بطوری که در سن ۲۶ تا ۴۲ روزگی در سطح ۱۰ درصد جایگزینی با کنجاله سویا بیشترین مصرف خوراک و در سطح ۱۵ درصد کمترین مصرف خوراک را داشتیم. همچنین فرایند اکسترود و افزودن آنزیم چند گانه نیز باعث افزایش در مصرف خوراک شدند ولی اثر معنی داری در مصرف خوراک در هیچ یک از دوره های سنی نشان ندادند(۰۵/۰p>).
اثر متقابل فرایند اکسترود و آنزیم چند گانه بر مصرف خوراک در سن ۱ تا ۲۵ روزگی معنی دار شد (۰۵/۰‏‎P<‎‏) بطوریکه در این سن دانه خام کلزا بدون فرایند و بدون آنزیم بیشترین مصرف را نشان داد. ولی در سن ۳۵ روزگی اثر متقابل فرایند اکسترود و آنزیم چندگانه بیشترین مصرف خوراک را نشان دادند. در دیگر دوره های سنی تغییر معنی داری در مصرف خوراک مشاهده نگردید.
کتوک و همکاران(۱۳۸۱) اعلام کردند که مصرف کنجاله کلزا باعث افزایش معنی دار (۰۱/۰‏‎P<‎‏) در مقدار خوراک مصرفی شد. زب و همکاران (۲۰۰۲) اعلام کردند که افزودن سطوح مختلف کنجاله کلزا در تمام سطوح اثر قابل توجهی در مصرف خوراک نشان دادند. طهماسبی و قاضی(۱۳۸۹) نشان دادند که افزودن سطوح مختلف کنجاله کلزا در جیره غذایی طیور گوشتی در سطح ۰ و ۲۵ و ۳۰ درصد همراه آنزیم سبب افزایش مصرف خوراک گردید. زیب و همکاران اعلام کردند(۲۰۰۱) که افزودن کنجاله کلزای حرارت دیده در گروه های مختلف آزمایشی اثر معنی داری در مصرف خوراک نشان دادند(۰۱/۰‏‎P<‎‏).طالبی و فرزین پور (۲۰۰۵) نشان دادند که افزودن ۱۲% دانه کلزای اکسترود شده مصرف خوراک را کاهش کاهش می دهد. سالمون و همکاران (۱۹۹۸) گزارش کردند که مصرف خوراک در بوقلمون هایی که با کلزای پرچرب اکسترود شده در سن ۶ هفتگی تغذیه شده بودند افزایش پیداکرد. اما بوقلمون هایی که از کلزای فلیک شده (خرد شده) و یا کلزای پخت شده تغذیه شده بودند تاثیری در مصرف خوراک آنه حاصل نشد. فوربز (۲۰۰۰) گزارش کرد در تغذیه طیور وجود سطوح بالای اسید لینولئیک می تواند با ایجاد خوشخوراکی عاملی برای افزایش مصرف خوراک باشد. منگ و دوستان (۲۰۰۶) گزارش کردند که مصرف خوراک جوجه هایی که در جیره آنها از کانولای پر چرب استفاده شده بود استفاده از سطوح مختلف آنزیم چندگانه (۰۰۲/۰ و ۰۱/۰ و ۰۵/۰ درصد) افزایش پیدا کرد. خواجعلی و فرجی نافچی (۱۳۹۲) گزارش کردند که کاهش معنی داری(۰۵/۰p<) در مصرف خوراک جوجه های تغذیه شده با کنجاله کلزا نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید. آنها دلیل کاهش در مصرف خوراک جوجه های گوشتی تغذیه شده با کنجاله های کلزا را به وجود فیبر بالاتر در کنجاله کلزا نسبت به کنجاله سویا و به حضور گلوکوزینولات موجود در کنجاله کلزا نسبت دادند. نیوکریک و کلاسمن (۲۰۰۲) گزارش کردند که جوجه هایی که با کانولای اکسترود شده تغذیه شده بودند در مقابل جوجه هایی که با کانولای تست شده تغذیه شده بودند از سن ۱ الی ۱۹ روزگی مصرف خوراک بیشتری داشتند.