• • بندهای مقید درونهای[۱۵۱] : بندهایی هستند در درون ساختار یک گروه اسمی، به عنوان بندهای ربطی توصیفی[۱۵۲]، کاربر دارند. هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۱۰۰) ساختار آغازگریی-خبری این بندها را همانند ساختار آغازگر-خبری بندهای وابسته میدانند. اگرچه معتقدند به سبب مرتبه پایین این بندها و این واقعیت که این بندها به عنوان سازه های یک جمله عمل کاربرد ندارند، توزیع آغازگر-خبری آنها در گفتمان اندک بوده و برای اهداف عملی حتی قابل اغماض است.

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت ۴۰y.ir مراجعه نمایید.

۳-۲-۱-۳-۱-۳- آغازگر متنی، بینافردی و موضوعی
همانطور که پیشتر گفته شد، بند در لایه معنایی تجربی خود دارای سه عنصر است: فرایند، مشارک، عوامل پیرامونی. هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۷۹) معتقدند نکته کلیدی در تعیین آغازگری جملات این نکته است که آغازگر حاوی تنها و تنها یکی از این عناصر فرانقش تجربی است. این نکته را تامسون (۲۰۰۴، ص ۱۷۳) نیز به عنوان ملاک اصلی در تعیین آغازگر میداند. به طور خلاصه یعنی آغازگر با اولین عنصر فرانقش تجربی در پایان مییابد، چه فرایند باشد، چه مشارک و چه عامل پیرامونی. هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۷۹) این سازه را، در فرانقش متنی، «آغازگر موضوعی»[۱۵۳] مینامند.
اما از طرفی دیگر ممکن است عناصری دیگر در بند، پیش از آغازگری موضوعی بیایند. این عناصر ممکن است متنی یا بینافردی باشند که هیچ تفاوتی در معنای تجربی ایجاد نمیکنند. اینها را «آغازگرهای متنی»[۱۵۴] و «آغازگرهای بینافردی»[۱۵۵] نامیده میشوند. هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۷۹) در جدول Table 3(3) این آغازگرها را دستهبندی کردهاند.

 

 

textual	continuative
	conjunction (Structural Theme)
	conjunctive Adjunct
interpersonal	modal or comment Adjunct (Modal Theme)
	vocative
	finite verbal operator (in yes/no interrogative)

هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۸۱) به توضیح این شش عنصر حاضر در آغازگر میپردازند:

• عنصر تداومی[۱۵۶] : واژهای است از میان مجموعهای کوچک که حرکتی را در گفتمان، جوابی را در مکالمه یا حرکتی جدید به سمت نقطهای دیگر را نشان میدهد. مانند “yes, no, well, oh, now”.

حرف ربط:[۱۵۷] کلمه یا گروهی است که بندی که در آن قرار دارد را از نظرساختاری به بندی دیگر مرتبط میکند. چنین بندی که دارای حرف ربط است را دارای «آغازگر ساختاری»[۱۵۸] میدانیم.

• افزوده ربطی: [۱۵۹] (افزوده گفتمانی[۱۶۰]) گروه های قیدی یا حرف اضافهای هستند که بند را به متن پیشین مرتبط میکنند.
• ندایی: [۱۶۱] هر چیزی، معمولاً اسم یک فرد، که برای خطاب به کار رود.
• افزوده خبری وجهی:[۱۶۲] افزودهای که قضاوت یا نسبت گوینده به محتوای پیام را نشان میدهد. بندی که دارای افزوده وجهی در جایگاه آغازگر، یعنی در ابتدای بند و پیش از آغازگری موضوعی باشد، دارای «آغازگر وجهی»[۱۶۳] است.
• عملگر فعلی زماندار:[۱۶۴] گروهی کوچک از افعال کمکی زماندار هستند که زمان نخستین یا وجهیت را میسازند و آغازگری بینشان در سؤالات آره/نه هستند.

هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۸۱) مثالی ارائه میدهند که تمامی این آغازگرهای متنی و بینافردی به همراه یک آغازگر آغازگرئی در آن جمع شدهاند: