۱-۱-۱-همبودی اختلال اضطراب اجتماعی با سایر اختلالات روانپزشکی

اختلال اضطراب اجتماعی عموماً با اختلالات دیگر همبودی داشته و یا پیشایند[۱] بروز اختلال دیگر است (بارلو، ۲۰۰۸). مبتلایان به اضطراب اجتماعی ممکن است سابقه ابتلاء به اختلال­های روانی دیگری نظیر اختلال­های اضطرابی، اختلال­های خلقی، اختلال­های مرتبط با مواد و جوع عصبی را نیز داشته باشند. علاوه بر این­ها، اختلال شخصیت اجتنابی به کرات در افراد مبتلا به اختلال هراس اجتماعی فراگیر رخ می­دهد (سادوک و سادوک، ۱۳۸۸).

افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی همراه با اختلال روانپزشکی همبود، در مقایسه با مبتلایان بدون تشخیص اضافی، در معرض خطر افزوده برای برخی از پیامدهای منفی از جمله میزان بالای اقدام به خودکشی و جستجوی درمان سرپایی روانپزشکی و طبی می­باشند. همچنین احتمال بیشتری دارد که این افراد گزارش کنند که دچار آسیب­های مهم در نقش و وظیفه بوده و از دارو برای کنترل علائم اضطراب اجتماعی استفاده می­ کنند.

در مطالعه زمینه­یابی ملی، ۶۹ درصد افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از اختلال همبود در رنج بودند که در این میان شایع­ترین تشخیص اضافی، فوبیای ساده (۵۹درصد)، آگورافوبیا (۴۵ درصد)، سوء مصرف الکل (۱۹ درصد) و افسردگی اساسی (۱۷ درصد) بود. مطالعه مگی و همکاران (۱۹۹۶) نیز نشان داد که ۸۱  درصد افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بر اساس ملاک­های تشخیصی DSM-III-R از تشخیص همبود برخوردار بودند. در این بررسی، شایع­ترین تشخیص­های همبود، فوبیای ساده (۶/۳۷ درصد)، وابستگی به الکل (۹/۲۳ درصد) و آگورافوبیا (۳/۲۳ درصد) و اختلال اضطراب فراگیر(۳/۱۳ درصد) بود (استین و پولاک، ۲۰۰۵، به نقل از رضایی، ۱۳۸۹).

نرخ مصرف الکل به عنوان راهکاری برای خود درمانی علائم اضطرابی در مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی بالا و در تعداد قابل توجهی از بیماران تجربه علائم اضطراب اجتماعی مقدم بر سوء مصرف الکل است (استین و پولاک، ۲۰۰۵، به نقل از رضایی، ۱۳۸۹).

مطالعه اخیر ترک، هیمبرگ و هوپ (۲۰۰۱) که با بهره گرفتن از ملاک­های تشخیصی DSM-IV انجام شده است نشان داد که نرخ همبودی اختلال اضطراب اجتماعی با اختلال اضطراب منتشر، فوبیای خاص و افسردگی اساسی به ترتیب معادل ۴/۲۳ درصد، ۸/۱۲ درصد، ۸/۱۲ درصد می­باشد (ترک و همکاران، ۲۰۰۱).

اختلالات محور II نیز در مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی از شیوع قابل توجهی برخوردار است. هرچند اختلال شخصیت اجتنابی[۲](APD) بالاترین اختلال همبود در محور II است لیکن اختلال شخصیت وابسته و اختلال شخصیت وسواسی نیز به عنوان تشخیص همبود در منابع اهمیت یافته­اند (بیدل[۳] و ترنر[۴]، ۲۰۰۷).

هنوز الگوی مشخصی در همبودی این اختلال با اختلال­های خلقی یا اضطرابی کشف نشده است، ولی اغلب این اختلال اضطراب اجتماعی است که مقدم بر سایر اختلال­ها است. این مسأله تنها می ­تواند ناشی از سن شروع پایین این اختلال باشد و دلیل علی سایر اختلال­ها نباشد. اما این موضوع نیازمند مطالعات بیشتر است (رپی و اسپنس، ۲۰۰۴). اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانی پیش ­بینی کننده سایر اختلال های اضطرابی، خلقی یا سوء مصرف مواد است. میزان بهبودی برای اختلال اضطراب اجتماعی بدون درمان پایین است و در صورت وجود اختلال شخصیت (اغلب اختلال شخصیت اجتنابی) و اختلال اضطراب اجتماعی فراگیر این میزان کمتر خواهد بود (فنک و همکاران، ۲۰۰۹).

[۱]-Predate

[۲]-Avoidant personality disorder

[۳]-Beidel

[۴]-Turner