۲-۱۹ شرایط و مزایای بیمه عمر و پس انداز[۱]

۱- در صورت انصراف بیمه گزار می تواند بیمه نامه را بازخرید و مبلغ بازخرید که معادل بخش پس اندازی حق بیمه و منافع آن تا آن تاریخ است به بیمه گزار پرداخت می گردد.

۲- پس از پرداخت ۲ سال حق بیمه و گذشت ۲ سال از تاریخ شروع بیمه نامه، بیمه گزار می تواند تقاضای وام از محل ذخیره بیمه نامه نماید.

۳- مهلت پرداخت حق بیمه هر قسط یک ماه از زمان سررسید می باشد.

۴- این بیمه، مشمول مشارکت در منافع می باشد و بیمه گزار در ۷۵ درصد از منافع حاصله از سرمایه گذاری بر روی ذخائر بیمه نامه مشارکت دارد که سود حاصله مازاد بر نرخ فنی این بیمه بر حسب اندوخته ریاضی هر بیمه گزار، بین بیمه گزاران توزیع و به صورت الحاقی افزایش سرمایه صادر و در پایان مدت علاوه بر سرمایه اصلی بیمه نامه به استفاده کننده پرداخت می گردد

۵- معافیت سرمایه بیمه عمر از مالیات بر درآمد

۶- سرمایه بیمه عمر قابل توقیف نیست

۷- در تقسیم سرمایه بیمه عمر قواعد ارث لازم الرعایه نیست

۸- معافیت از مالیات بر ارث سرمایه بیمه عمر

۹- دریافت مستمری سرمایه بیمه عمر

۱۰- بازخرید بیمه عمر و دریافت ارزش ریاضی آن در هر زمان

۱۱- معافیت از پرداخت حق بیمه در صورت از کارافتادگی

۱۲- قابل استفاده برای تمام سنین

۱۳- پوشش بیماری های خاص و پرداخت سرمایه فوت در اثر حادثه تا ۴ برابر (حنیفه زاده، ۱۳۹۰، ص ۳۸).

۲-۲۰ پیشینه تحقیق:

۲-۲۰-۱ مقدمه

بیش از ۹۰% حق بیمه جهانی در کشورهای صنعتی تولید می شود.به بیان دیگر تقریبا تمام صنعت بیمه در اختیار این کشورهاست، در حالیکه جمعیت این کشورها فقط ۱۵% جمعیت جهان را تشکیل میدهد. در میان کشورهای صنعتی نیز سهم ۲کشور ایالات متحده و ژاپن بیش از سایرین است. این ۲ کشور بتنهایی بیش از ۵۰% حق بیمه جهانی را تولید می کنند.

کشور ژاپن بتنهایی بیش از ۲۰% از حق بیمه جهانی را تولید می کنند، که ۸۰% از این حق بیمه مربوط به بیمه های زندگی است و از این نظر در میان کشورهای صنعتی مقام اول را داراست. پس از ژاپن، کره جنوبیبا ۷۵% و سوییس با ۶۴% مقام های بعدی را به خود اختصاص داده اند (احمدی،۱۳۸۵).

ژاپن بهمراه ۱۱ کشور دیگر (چین،هنگ کنگ، هند، اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور، کره جنوبی، تایوان، تایلند و ویتنام) با در اختیار داشتن ۲۳% از تولید ناخاص واقعی کل جهان (در سال۱۹۹۷) و نیز ۵۷% تولید ناخالص واقعی آسیا، در زمینه تجارت بیمه های زندگی و غیرزندگی به ترتیب۸۳% و ۷۳% از حق بیمه کل آسیا را بخود اختصاص داده است. این ۱۲ کشور در سال ۱۹۹۷، در مجموع ۲۹% از حق بیمه کل دنیا را کسب کردند که به ترتیب ۱۵% و۳۸% حق بیمه ها،حق بیمه های غیرزندگی و زندگی جهان بوده است.

چهار کشور آسیایی هنگ کنگ، کره جنوبی، تایوان و سنگاپور حدود ۱۶% از حجم کل حق بیمه های غیرزندگی و ۱۳% از حق بیمه های زندگی آسیا را در اختیار دارد (باقری گیگل،۱۳۸۴).

در دو دهه گذشته، حدود ۶۰ درصد ار حق بیمه های جمع آوری شده در صنعت بیمه جهان به بیمه عمر اختصاص داشته است. در حالی که در کشور ایران با گذشت سال ها از آغاز فعالیت، رشد چندانی در این صنعت مشاهده نشده است و سهم بیمه عمر در اقتصادایران حدود ۶ درصد کل حق بیمه در صنعت بیمه است (۲۰۰۸،sigma ).

۲-۲۱ تحقیقات انجام شده در خارج از کشور

با عنایت به کنکاش زیاد و بررسی های بعمل آمده بنظر می رسد که اکثر تحقیقات انجام شده بر روی عوامل موثر بر خرید بیمه های عمر تمرکز دارد.

شروع مطالعات اولیه در زمینه تقاضای بیمه های عمر به بررسی یاری در سال ۱۹۶۵ باز می گردد که تقاضای عمر را در قالب الگوی مطلوبیت انتظاری مورد مطالعه قرارداد. بررسی های پیشین، اثر عوامل مختلف را بر تقاضای عمر بررسی کرده اند. نتایج این مطالعات نشان می دهد، بیمه های عمر برای جبران سرمایه انسانی از دست رفته یا تامین اینده مالی بازماندگان بعد از فوت سرپرست خانوار مورد تقاضای افراد قرار می گیرند. عواملی مانند سطح درآمد و میزان تحصیلات اثر مثبت و مستقیم بر روی خرید بیمه های عمر از سوی افراد دارند (باصری،۱۳۹۰).

کاپفر[۲] در پژوهشش در سال ۲۰۰۷، احتمال خرید بیمه عمر از سوی افراد بیکار، زنان خانه دار، افراد در حال آموزش و آنهایی که درآمد پایین تری را دارند را کمتر یافته است. همچنین نتایج بررسی وی نشان میدهد تقاضای بیمه عمر با انگیزه ترک ارث و نرخ نهایی مالیات رابطه مثبتی دارد .

نتایج مطالعه ساتر[۳] و همکارانش در سال ۲۰۱۰ نشان دهنده ارتیاط مثبت تقاضای بیمه های عمر با انگیزه ترک ارث و نرخ نهایی مالیات است .

لی[۴] تقاضاهای بیمه های عمر به صورت پرداخت یکجا و بیمه عمر زمانی را مورد بررسی قرار داد. بر اساس یافته های این مطالعه، خانوارهایی که هیچ نوع بیمه ای را خریداری نکرده بودند، سطح تحصیلات پایین تری داشتند، به نسبت جوان بودند. سطح تحصیلات، مثبت بودن نگرش به ترک ارث یا اشتغال همسر با میزان خرید بیمه عمر زمانی رابطه مثبتی دارند.

کوندو[۵] (۲۰۰۸) تاثیر هزینه تبلیغات بر سودآوری و ارزش شرکت در ۱۷۲ شرکت هندی را بررسی نمود. نتیجه تحقیق وی حاکی از آن است که ارتباط بین هزینه تبلیغات و سودآوری شرکت ها معنادار و مثبت است اما شدت این تاثیر در سطح پایین برآورد قرار دارد. در این مطالعه مشخص شد تاثیر هزینه تبلیغات در خدمات مالی و بانکی بر سودآوری نسبت به دیگر صنایع در سطح بالاتری قرار دارد.