Chang, L., Taner, B. B., Fukudo, S., Guthrie, E., Locke, G. R., Norton, N. J., & Sperber, A. D. (2006). Gender, age, society, culture, and the patients perspective in the functional gastrointestinal disorders. Gastroenterology, 130, 1435-1436.
Cohen, H., Jotkawitz, A., Buskila, D., Pelles-Avraham, S., Kaplan, Z., Neumann, L., & Sperben, A. D. (2006). Europen Journal of Internal Medicine, 17, 567-571.
Conrad, A., Roth, W. T. (2007). Muscle relaxation therapy for anxiety disorders: It works but how? Journal of Anxiety Disorders, 21, 243-24.
Cordon, N. F., Salman, R. D., Mitchell, B. S., Faircloth, G. C., Levinrad, L. I., Salmon, S., saxon, W. E., & reid, K. S. (2007). Innovative approach to comprehensive cardiovascular disease risk reduction in clinical and community-based settings. Current Atheroselerosis Reports, 3, 498-506.
Cox, C. L., & Hayes, J. A. (1998). Reducing anxiety, the employment of therapeutic touch as a nursing intervention. Complementary Therapies in Nursing and Midwifery, 4, 17-21.
Cox, C., & Hayes, J. (1999 A). Physiologic and psychodynamic responses to the administration of therapeutic touch in critical care. Intense and Critical Care Nursing, 15, 363-368.
Cox, C., & Hayes, J. (1999 B). Experiences of administering and receiving therapeutic touch in intensive care. Intensive and Critical Care Cursing, 15, 283-28.
Crane, C., & Martin, M. (2002). Perceived vulnerability to illness in individuals with irritable bowel syndrome. Journal of Psychosomatic Research, 53, 1115-1120.
Creed, F., Tomenson, B., Guthrie, E., Ratcliffe, J., Fernandes, L., Read, N., palmer, S., & Thompson, D. G. (2008). The relationship between somatisation and outcome in patients with serve irritable bowel syndrome. Journal of Psychosomatic Research, 64, 613-620.
Dapoiny, M. (2009). Irritable bowel syndrome: Epidemiology/economic burden. Gastroenterol Clin Biol, 33, 63-80.
Dehdari, T., Heidarnia, A., Ramezankhani, A., Sadeghian, S., & Ghofranipour F. (2009). Effects of progressice muscular relaxation training an quality of life in anxious patientd after coronar artery hypass graft surgery. Indian J Med Res, 129, 603-608.
Delvaux, M. (2004). Alterations of sensori – motor functions of the digestive tract in the pathophylosophy of irritable bowel syndrome. Best Practive & Research Clinical Gastroenterology, 18, 747-771.
Folks, D. G. (2004). The interface of psychiatry and irritable bowel syndrome. Curr Psychiatry Rep, 6, 210, 215.
Ford, A.C., Marwaha, A., Lim, A., & Moayyedi, P. (2010). Systematic review and meta-analysis of the prevalence of irritable bowel syndrome in individuals with dyspepsia. Clinical Gastroenterology and Hepatology, 8, 401-409.
Franklin, D. (2003). A closed look at therapeutic touch. Nusing Outlook, 51, 126-129.
Gagne, D., Toye, R. C. (1994). The effects of therapeutic touch and relaxation therapy in reducing anxiety. Archives of Psychosomatic Nursing, 8, 184-189.
Gansalkarale, W. M., Taner, B. B., & Whorwell, P. J. (2004). Cognitive change in patients undergoing hypnotherapy for irritable bowel syndrome. Journal of Psychosomatic Research, 56, 271-278.
Gordon, A., merenstein, J.H., Amico, f.,Hudgens, D. (1998). The effect of therapeutic touch on patients whit osteoarthritis of the knee. Journal of Family Practice,47, 271-277.
Gras, D. F., Anthony, M. M., McCabe, R. E., & Swinson, R. P. (2009). Frequency and severity of the symptoms of irritable bowel syndrome across the anxiety disorders and depression. Journal of Anxiety Disorders, 23, 290-296.
Gronowicz, G., & Jhaveri, A. (2009). The effects of therapeutic touch on osteosarcoma cells. Journal of Science and Healing, 5, 154.
Grundman, O., & Roon, S. L. (2010). irritable bowel syndrome: Epidemiology, Diagnosis and treatment: An update for health- care practitioners. Journal of Gastroenterology, 25, 691-699.
Gupta, S., Masand, P.S., Kaplan, D., Bhandary, A., & Hendricks, S. (1997). The Relationship between Schizophrenia and irritable bowel syndrome. Schizophrenia Research, 23, 265-268.
Hanley, M. A. (2008). Therapeutic touch with preterm infants: composing a treatment. The Journal of Science and Healing, 4, 249-258.
Hanley, M. A. (2008). Therapeutic touch with preterm infants: Composing a treatment. The Gournal of Science and Healing, 5, 249-258.
Hazlett-stevens, H., Graske, M. G., Mayer, E. A., Chang, L., & Naliboff, B. D., (2003). Prevalence of irritable bowel syndrome among university students the roles of worry, neuroticism, Anxiety, sensitivity and visceral anxiety. Journal of Psychosomatic Research. 55, 501-505.
Hazrati, M. (2008). The comparison of therapeutic touch and physiotherapy in patient with low back pain in Hafez hospital, Shiraz- Iran. European Psychiatry, 23. 406.
Heitkemper, M., & Iarert, M., (2008). irritable bowel syndrome: Does gender matter?. Journal of Psychosomatic Research. 64, 583-587.
Hill, L., & Oliver, N. (1993). Therapeutic touch and theory-based mental health nursing. J Psychosoc Nurs Ment Health Serr, 31, 18-22.
Hunt, M. G. Moshier, S., & Milanova, M. (2009). Brief cognitive-behavioural internet therapy for irritable bowel syndrome, Behaviour Research and Therapy, 47, 717-803.
Irelands, M. (1998). Therapies touch with HIV-infected children: A pilot study. Journal of The Association of Nurses in AIDS care, 9, 68-77.
Ishigr, C. T., Iton, H., Ichinose, M. (2003). Gastroint estinal motility and the Brin-gut axis. Digestive Endoscope, 15, 81-86.
Jonas, W. B., & Crawford, C. C. (2003). Healing, entention and energy medicine. China: Churchil Livingstone.
Keable, D. (1997). The management of Anxiety: A guide for therapists. (2nd ed). Churchill Livingstone.
Keefer, L., Blanchard, E. B. (2002). A one year follow-up of relaxation response meditation as a treatment for irritable bowel syndrome. Behav Rres Ther, 40, 541-546.
Kemper, K., Kelly, A., & Erica, J. (2004). Treating children with therapeutic and healing thouch. Pediatric Annals, 33, 284-252.
Kendall, K.A. (2000). Phisiological in PTSD, Depression and irritable bowel syndrome. Child Abuse & Neglect, 24, 799-810.
Kramer, D. H. (2002). Healing touch: A Guidebook for practitioners. (2nd ed.). Delmar. USA.
Kramer, N. A. (1990). Comparison of therapeutic touch and casual touch in stress reduction of hospitalize children. Pediatric Nursing, 16, 483-485.
Kramer, N. A. (1999). Comparision of therapeutic touch and casual touch in stress reduction of hospitalized children, Reditar Nnurse, 16, 483-485.
leskowitz, E. (2003). Controversies in therapeutic touch. Seminars in Integrative Medicin, 1, 80-89.
Leskowitz, E. D. (2000). Phantom limb pain treated with therapeutic touch: A case report. Archives of psychodynamic responses to the administration of therapeutic touch in critical care. Intensive and Critical Care Nursing, 15, 363-368.
Lin, V. S., Taylor, A. G., & Faan. R. N. (1998). Effects of therapeutic touch in reducing pain and Anxiety in an Elderly population. Integrative Medicine, 1, 155-162.
Longstreth, G. F. (2010). Symptoms and tests for irritable bowel syndrome: Diagnosing a complex disorder. Clinical Gastroenterology and Hepatology, 8, 132-136.
Macrae, J. (1979). Therapeutic touch in practice. American Journal of Nursing, 75, 664-665.
Mansoori – Khoshkrood, B., Pourhoseingholi, M. A., Safaee, A., Habibi, M., & Zali, M. R. (2009). irritable bowel syndrome: A population based study. J Gastroententin liver dis, 18, 413-418.
Mc Cormack, G.L, (2009). Using non-contact therapeutic touch to manage post-surgical pain in the elderly . Occur Tber Int , 16, 44-56.
Meehan, T. C. (1998). Therapeutic touch as a nursing intervention. Journal of Advanced Nursing, 28, 117-125.
Meehan, T. C., Mersmann, C. A., Wiseman, M. F., Wolff, B. B., & Maltady, R. G. (1990). The effects of therapeutic touch on postoperative pain. PAIN. 41, 138-

۱۴۹٫
Mills, A. (1996). Therapeutic touch-case
study: The application documentation and outcome. Complementary Iherapies in Nursing and Midwifery, 2, 122-125.
Monore, C. M. (2009). The effects of therapeutic touch on pain. J Holist Nurse, 27, 85-92.
Monzillo , F., Gronowicz, G. (2011). New insight on therapeutic touch: A discussion of experimental methodology and design that resulted in significant effects on normal human cells and osteosarcoma. The Journal of Science and Healing, 7 , 44-51.
Movaffaghi, Z., Hasanpoor, M., Farsi, M., Hooshmand, P., & Abrishami, F. (2006). Effects of therapeutic touch on blood hemoglobin and hematocrin level. Holist Nurs, 24, 41- 48.
Newshan, G. D. (2003). Large clinical study shows value of therapeutic touch program. Holistic Nursing Practive, 17, 189-192.

ب) [به سهرابi] اهدای جایزه .
اشتقاق جمله «۲۲ـ ب» به صورت نمودار «۲۳» نشان داده شده است که در آن، گروه حرف اضافه ایِ [به سهراب] در درون گروه فعلی قرار دارد و درنتیجه می تواند برای یافتن خوانش نشان دار به ابتدای جمله حرکت کند.
نمودار «۲۳»
(انوشه، ۱۳۸۷: ۱۶۵)
انوشه (۱۳۸۷: ۱۶۶) سپس به استدلال دیگری از کریمی در حمایت از فرضیه حرکت نکردن فاعل به مشخص گر گروه زمان اشاره می کند. کریمی (۲۰۰۰ و ۲۰۰۵) یادآور می شود که هیچ یک از عناصر فاعل و مفعول ناگزیر نیستند که به آغاز بند خود حرکت کنند (جمله های ۲۴ـ الف و ۲۴ـ ب)، و فاعل هایی که نشانگر نوع خود هستند در خوانش بی نشان در درون گروه فعلی پوسته ای باقی می مانند (جمله ۲۴ـ پ)، و همچنین در ساخت های ارتقایی فاعل بند درونه به مشخص گر گروه زمان بند اصلی حرکت نمی کند، زیرا فعل ارتقایی با فاعل حرکت کرده در مشخصه شخص و شمار مطابقت ندارد.
۲۴ـ الف) دیروز کیمیا رادیو را خاموش نکرد.
ب) مسلماً کیمیا کارش را تمام کرد.
پ) روی میز را خاک گرفته است.
ت) بچه ها به نظر می آید که خسته اند.
انوشه جمله های بالا را این گونه تحلیل می کند که در جمله «۲۴ـ الف» احتمالاً قید رخدادی [دیروز] برای شرکت در فرایندی مانند تأکید یا تقابل به مشخص گر یک گروه نقش نمای بالاتر از گروه زمان ارتقا یافته است. در جمله «۲۴ـ ب» قید [مسلماً] در شمار قیدهای گوینده محور است که بر فراز گروه زمان ادغام می شود و تظاهر آن در ابتدای جمله به خودی خود فرایند جابه جایی فاعل را رد یا تأیید نمی کند. در جمله «۲۴ـ پ» سازه [روی میز را] متمم گروه فعلی است که در زیرساخت، در درون این گروه و پایین تر از مشخص گر گروه فعلی پوسته ای قرار دارد. بنابراین، حضور آن پیش از گروه اسمی فاعل احتمالاً نتیجه مشارکت آن در فرایندی مانند تأکید و حرکت به جایگاهی بیرون از گرهِ زمان است. درنتیجه، از یک سو بی نشان دانستن این ساخت، برخلاف انتظار به نظر می رسد و از سوی دیگر، حرکت سازه موردنظر به بیرون از بند خود، باقی ماندن فاعل در محل تولید خود را ثابت نمی کند. در جمله «۲۴ـ ت» انوشه (۱۳۸۷: ۱۶۷) معتقد است که هرچند فاعل روساختی با فعل ارتقایی در مشخصه شمار تطابق ندارد، این مسئله نشانگر آن نیست که در بند متممی نیز فاعل از درون گروه فعلی پوسته ای به شاخص گروه زمان خود ارتقا نیافته است.
پس از نقد رویکرد کریمی مبنی بر حرکت نکردن فاعل به مشخص گر گرهِ زمان، انوشه به ارائه شواهدی می پردازد که حاکی از حرکت فاعل به مشخص گر گرهِ زمان است. انوشه (۱۳۸۷: ۱۶۸) ابتدا به نظریه گروه فعلی پوسته ای اشاره می کند که براساس آن فرایندهایی مانند حذف یا پیشین شدگیِ گروه فعلی، درواقع بر فرافکن بیشینه گروه فعلی پوسته ای اِعمال می شوند. سپس انوشه اشاره می کند که تصریف گروه فعلی پوسته ای در فارسی و گیلیِ اسکاتلندی، برخلاف انگلیسی، قوی است و به همین علت فعل اصلی در این زبان ها از درون گروه فعلی پوسته ای به هسته گروه زمان ارتقا می یابد. درنتیجه، در فرایند حذف گروه فعلی پوسته ای و موضوعات درونیِ فعلی عنصر فعلی حذف نمی شود. او با توجه به جمله های «۲۵» نشان می دهد که علی رغم حذف گروه فعلی پوسته ای و موضوع یا موضوعات درونی فعل، عنصر فاعل در آن ها به جای مانده است:
۲۵ـ الف) کی گلدان را روی میز گذاشت؟ من [vP] گذاشتم.
ب) من سهراب را به خوبی می شناسم، ولی تو [vP] نمی شناسی.
در ادامه انوشه (۱۳۸۷: ۱۶۸) اشاره می کند که هرچند فارسی زبانی ضمیرانداز است و فاعل جمله های خبری پایه در آن می تواند تظاهر آوایی نداشته باشد، در جمله های بالا حذف ضمیرهای فاعلی به ساخت نادستوری جمله های «۲۶» می انجامد.
۲۶ـ الف) کی گلدان را روی میز گذاشت؟ *[vP] گذاشتم.
ب) من سهراب را به خوبی می شناسم، *ولی [vP] نمی شناسی.
او (۱۳۸۷: ۱۶۸ و ۱۶۹) از تقابل جمله های بالا نتیجه می گیرد که فاعل در مرحله ای از اشتقاق از درون گروه فعلی پوسته ای حرکت کرده و به جایگاه روساختی خود در مشخص گر گروه زمان ارتقا یافته است. انوشه همچنین اشاره می کند که همین پدیده در حضور قیدهای گروه فعلی که مشخص کننده مرز گروه فعلی پوسته ای هستند، مشاهده می شود و این چنین تحلیل می کند که اگر مشخصه اصل فرافکنِ گسترده را در زبان فارسی ضعیف بدانیم و قائل به حرکت گروه های فاعل به مشخص گر گروه زمان نشویم، در توجیه ساخت جمله «۲۷ـ ب» به مشکل برمی خوریم. در این ساخت هر دو وابسته هسته گروه فعلی به همراه گروه فعلی پوسته ای پایین تر حذف شده اند، اما هسته گروه فعلی که پیش تر از درون این گروه حرکت کرده و به هسته گروه زمان ارتقا یافته است به همراه گروه اسمی فاعل و یک گروه قیدی که در مشخص گرهای گروه فعلی پوسته ای قرار می گیرند، به جا مانده است.
۲۷ـ الف) دیروز من مقاله ام را به کنفرانس دادم.
ب) … امروز سهراب فرستاد.
درمقابل، انوشه ساخت جمله «۲۷ـ ب» را به گونه ای تبیین می کند که در آن گروه قیدی و گروه اسمی فاعل به ترتیب به مشخص گرهای گروه کانون و گروه زمان حرکت کرده اند و ازاین رو، در روند حذف گروه فعلی پوسته ای و عناصر درون آن در جایگاهی بیرون از این گروه قرار داشته اند و نمودار «۲۸» را بازنمود اشتقاق نحوی ساخت یادشده می داند.
نمودار «۲۸»
(انوشه، ۱۳۸۷: ۱۶۹)
استدلال دیگر انوشه (۱۳۸۷: ۱۷۰) برای حمایت از فرضیه حرکت فاعل از درون گرو

ه فعلی پوسته
ای، به مشخص گر گروه زمان بر مبنای آزمون «هم همین طور» است. او با استناد به درزی (۱۳۸۴: ۱۸۳) یادآور می شود که این سازه می تواند جایگزین همه عناصر جمله، به جز نهاد شود. درواقع این عنصر زبانی به جای گرهِ میانی زمان (T’) می نشیند.
۲۹ـ الف) حسن برای علی کتاب خرید، حسین هم همین طور.
ب) *حسن برای علی کتاب خرید، حسین هم قلم همین طور.
پ) *حسن برای علی کتاب خرید، حسین هم برای مریم همین طور.
ت) *حسن برای علی کتاب خرید، حسین هم خرید همین طور.
(درزی، ۱۳۸۴: ۱۸۴)
انوشه (۱۳۸۷: ۱۷۰) سپس همین مسئله را در دو نمودار «۳۰ـ ب» و «۳۰ـ پ» می آزماید که در اولی مشخصه اصل فرافکن گسترده ضعیف فرض شده و فاعل در گروه فعلی پوسته ای باقی مانده و در دومی این مشخصه قوی فرض شده و فاعل به مشخص گر گروه زمان ارتقا یافته است.
۳۰ـ الف) ما سهراب را دیدیم (سارا هم همینطور)
ب)
پ)
با توجه به نمودار بالا و ساخت [سارا هم همین طور]، انوشه (۱۳۸۷: ۱۷۰) بیان می کند که ساختار «۳۰ـ پ» که در آن فاعل از درون گروه فعلی پوسته ای به مشخص گر گروه زمان ارتقا یافته است، بازنمایی مناسب جمله «۳۰ـ الف» است.
انوشه (۱۳۸۷: ۱۷۰ و ۱۷۱) در مقابل تحلیل بالا اشاره می کند ممکن است پیشنهاد شود که در زبان فارسی فعل اصلی به هسته گروه زمان ارتقا نمی یابد و در ساخت یادشده صورت «همین طور» جانشین گروه فعلی پوسته ای میانی و نه گروه زمان میانی می شود. وی با ارائه جمله نادستوری «۳۱ـ ب» نشان می دهد که صورت «هم همین طور» نمی تواند جانشین گروه فعلی پوسته ای میانی شود و توضیح می دهد، بر مبنای این تحلیل، در جمله «۳۰ـ الف» عنصر فاعل برای مشارکت در فرایندی مانند تأکید یا تقابل به مشخص گر گروه کانون در بالاتر از بند خود جابه جا شده است. با در نظر گرفتن سازه جانشین «هم همین طور» به جای گروه فعلی پوسته ای میانی، ساخت نادستوری «۳۱ـ ب» را براساس نمودار «۳۲» خوش ساخت پیش بینی می کند.
۳۱ـ الف) ما دیروز سهراب را دیدیم، سارا را هم همین طور.
ب) *ما دیروز سهراب را دیدیم، سارا هم امروز همین طور.
انوشه بر این باور است که حضور قید زمان [دیروز] که مرز گروه فعلی پوسته ای را مشخص می کند و درنتیجه بالاتر از گروه فعلی پوسته ای میانی قرار دارد، باعث نادستوری شدن ساخت «۳۰ـ ب» می شود، ازاین رو، حتی اگر هسته گروه فعلی در درون گروه فعلی پوسته ای باقی بماند، باز هم سازه «هم همین طور» نمی تواند جانشین گروه فعلی پوسته ای میانی شود.
نمودار «۳۲»
(انوشه، ۱۳۸۷: ۱۷۱)
انوشه نتیجه می گیرد که اگر صورت «هم همین طور» جانشین گروه فعلی پوسته ای میانی شود، براساس نمودار «۳۲» سازه غیردستوری «سارا هم همین طور» باید خوش ساخت باشد.
تقابل جایگاه قیدهای جمله و قیدهای متصل به گروه فعلی پوسته ای شاهد دیگری است که انوشه از آن برای اثبات خروج فاعل از محل تولید خود استفاده می کند. انوشه (۱۳۸۷: ۱۷۱ـ۱۷۴) ابتدا به تقسیم بندی چینکوئه[۳۶] از گروه های قیدی اشاره می کند که شامل قیدهای فراتر[۳۷] و فروتر[۳۸] می شود. قیدهای فراتر قیدهای گوینده محور هستند و درواقع نگرش گوینده را به کل جمله نشان می دهند و به گره زمان متصل می شوند و قیدهای فروتر بر مفاهیمی مانند مکان، چگونگی، حالت، تکرار، پذیرفتگی و دیگر موارد مشابه دلالت دارند و با اتصال به گروه فعلی پوسته ای، مرز این گروه را مشخص می کنند. سپس انوشه با ارائه جمله های «۳۳» و تقابل آن با جمله های «۳۴» تقدم خطی قیدهای فراتر را نسبت به قیدهای فروتر یادآوری می کند.
۳۳ـ الف) معمولاً همیشه آن ها در کارشان موفق می شوند.
ب) خوشبختانه عاقلانه رفتار کردی.
پ) متأسفانه هرگز سهراب اشعارش را گردآوری نکرد.
۳۴ـ الف) *همیشه معمولاً آن ها در کارشان موفق می شوند.
ب) *عاقلانه خوشبختانه رفتار کردن.
پ) !! هرگز متأسفانه سهراب اشعارش را گردآوری نکرد.
انوشه با توجه به جایگاه گروه های قیدهای فراتر و فروتر و تقدم و تأخر آن ها نسبت به یکدیگر، جمله های «۳۵» را شاهدی می داند که در آن ها حرکت نکردن فاعل با توجه به قیدهای فراتر و فروتر، منجر به بدساختی و نشان داری آن ها با درجه بسیار بالا می شود.
۳۵ـ الف) !! خوشبختانه زیرکانه سهراب رفتار کرد.
ب) *زیرکانه خوشبختانه سهراب رفتار کرد.
پ) ! سهراب خوشبختانه زیرکانه رفتار کرد.
ت) خوشبختانه سهراب زیرکانه رفتار کرد.
او با در نظر گرفتن این مسئله که قید فراتر «خوشبختانه» به گروه زمان و قید فروتر «زیرکانه» به گروه فعلی پوسته ای متصل می شود، نمودار «۳۵ـ ث» را بازنمود مشترک جمله های خوش ساخت، نادستوری و نشان دار «۳۵ـ الف تا ت» می داند.

تحقیق عبارتست از مجموعه فعالیتهای منطقی، منظم ، منسجم و هدفمند که در پی دستیابی به یکی یا ترکیبی از خواسته های زیر بصورت فردی یا گروهی صورت می گیرد:
۱- ارضای یک حس کنجکاوی معرفتی
۲- توصیف یک شرایط یا نگرش عده ای از افراد
۳- جستجوی پاسخ و راه حل برای یک مساله و مشکل واقعی
دستیابی به شناخت علمی میسر نخواهد شد مگر اینکه با روش شناسی صحیح صورت پذیرد. روش شناس علمی، نظامی است از قواعد و روشهایی که پژوهش بر آن بنا نهاده شده است و ادعاها در مورد مسأله پژوهش مورد ارزشیابی قرار می گیرد. روش، مجموعه شیوه ها و تدابیری است که برای شناخت حقیقت و پرهیز از لغزش بکار گرفته می شود. روش، لازمه دستیابی به دانش و ابزاری جهت حرکت از مجهولات به معلومات است. روش علمی تحقیق، به همه مراحلی اشاره دارد که در جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات برای رسیدن به یک هدف معین (که همان دستیابی به حقیقت است) مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از روش علمی، کشف حقیقت است . تحقیق از نظر روش شناسی، کاربرد روش های علمی در حل یک مساله یا پاسخگویی به یک سئوال می باشد.
انتخاب روش تحقیق مناسب به هدف ها، ماهیت وموضوع مورد تحقیق و امکانات اجرایی بستگی دارد و هدف از تحقیق دسترسی دقیق و آسان به پاسخ پرسش های تحقیق است( خاکی،۱۳۸۷، ۱۴۳-۱۴۲)
برای اینکه نتایج حاصل از تحقیق معتبر باشد بایستی از یک روش مناسب در تحقیق استفاده شود، چرا که انتخاب نادرست منجربه نتیجه گیری نادرست می شود. در این فصل ابتدا به بررسی روش تحقیق، جامعه و نمونه آماری پرداخته می شود و سپس ابزار سنجش و پایایی و روایی آن بررسی و روش های آماری تحلیل داده ها بررسی می گردد.
از طرفی یکی از مشکلات اساسی در راه توسعه و تعمیق شاخه های مختلف علوم انسانی در ایران کمبود انجام پژوهشهای هدفمند، دقیق و شفاف علمی و انتشار نتایج و شکل گیری مباحثات علمی می باشد.
در واقع نظریه های گوناگون در شاخه های مختلف علوم انسانی بخصوص مدیریت که بیشترتوسط دانشمندان خارجی مطرح گردیده اند کمتر بشکل صحیح مورد آزمون قرار گرفته و به اصطلاح بومی نگردیده اند.
با توجه به رویکرد جدید مسئولین ارشد کشور برای سرمایه گذاری جهت گسترش و پیشرفت علوم مختلف انسانی واضح است که بحث تحقیقات علمی در این زمینه در جامعه و سازمانهای مختلف دولتی و غیر دولتی باید جدی گرفته شود.
۳-۱-نوع تحقیق بر اساس هدف
تحقیقات کاربردی : [۳۹]
تحقیقاتی هستند که نظریه ها، قانونمندیها، اصول و فنونی را که در تحقیقات بنیادی تدوین می شوند، برای حل مسائل اجرایی و واقعی به کار می برند.هدف تحقیقات کاربردی توسعه دانش کاربردی در یک زمینه خاص است. به عبارت دیگر تحقیقات کاربردی به سمت کاربرد عملی دانش هدایت می شود.
با توجه به اهداف پژوهشی شرکت آب و فاضلاب استان چهار محال و بختیاری، این تحقیق از نوع کاربردی می باشد.
۳-۲- روش تحقیق :
روش تحقیق یک روش نظام مند برای یافتن پاسخ یک پرسش یا راه حل یک مسأله است. پایه هر علمی، روش شناخت آن است و ارزش و اعتبار قوانین هر علمی، به روش شناختی مبتنی است که در آن علم به کار می رود. روش تحقیق مجموعه ای از قواعد، ابزارها و راه های معتبر (قابل اطمینان)و نظام یافته، برای بررسی واقعیتها، کشف مجهولات و دستیابی به راه حل مشکلات است.
تمرکز آن در درجه اول به زمان حال است هر چند غالبا رویدادها و آثار گذشته را نیز که به شرایط موجود مربوط می شوند مورد بررسی قرار میدهد (خاکی، ۱۳۷۸، ۲۰۱)
هدف از انتخاب روش تحقیق آنست که پژوهشگر مشخص نماید که چه شیوه و یا روشی را اتخاذ نماید که او را هرچه دقیق تر و آسانتر به پاسخهای احتمالی برساند. روش تحقیق، بستگی به اهداف و ماهیت موضوع و همچنین امکانات و منابع دارد.(نادری، ۱۳۷۸، ۵)
روش تحقیق توصیفی :[۴۰]
این تحقیقات بیشتر حال نگر بوده و بدون هیچ گونه تحلیلی به توصیف جز به جز یک موقعیت و یا یک رشته شرایط می پردازد. غرض از انجام این گونه تحقیقات، پاسخ به پرسشهایی مانند”چقدر؟” “چه کسی؟” و … می باشد.
روش تحقیق پیمایشی :[۴۱]
پیمایش روشی در تحقیقات اجتماعی است که فراتر از یک تکنیک خاص در گرد آوری اطلاعات می باشد. هر چند در آن از پرسشنامه استفاده می شود اما فنون دیگری مثل مصاحبه، مشاهده و… نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
تحقیق توصیفی شامل جمع آوری اطلاعات برای آزمون فرضیه یا پاسخ به سوالات مربوط به وضعیت فعلی موضوع مطالعه می شود. یک مطالعه توصیفی چگونگی وضع موجود را تعیین و گزارش می کند. یک نمونه متعارف تحقیق توصیفی شامل ارزیابی نگرش ها یا عقاید نسبت به افراد، سازمانها، رویدادها یا رویه ها می گردد.
اطلاعات توصیفی معمولاً از طریق پرسشنامه ، مصاحبه یا مشاهده جمع آوری می شوند مساله عمده ای که تحقیق توصیفی را پیچیده تر می کند پاسخ ندادن یا برگشت ندادن پرسشنامه و یا شرکت نکردن در مصاحبه های برنامه ریزی شده است. اگر نرخ پاسخ دهی پایین باشد نمیتوان به نتایج معتبر رسید.
برخی دانشمندان از جمله «ارلی بابی» نرخ بازگشت ۵۰ درصد را کافی می داند اما «کنت بیلی» معتقد است که نرخ بازگشت پرسشنامه ها را با پیگیری باید به مرز ۷۵ درصد رساند.
با توجّه به اهداف و رویکردهای این پژوهش از روش توصیفی پیمایشی استفاده گردید. تحقیق توصیفی، آنچه را که هست توصیف و تفسیر می کند و به شرایط یا روابط موجود، عقاید متداول، فرآیندهای جاری، آثار مشهود یا روندهای در حا

ل گسترش توجه دارد.
۳-۳- متغیرهای تحقیق:
در یک تحقیق برای پاسخ دادن به سئوال های تحقیق و یا آزمون فرضیه ها، تشخیص متغیرها امر ضروری است. در این تحقیق دو نوع متغیر در نظر گرفته شده است:
الف- متغیر مستقل[۴۲]: یک ویژگی از محیط فیزیکی یا اجتماعی است که بعد از انتخاب، دخالت یا دستکاری شدن توسط محقق مقادیری را می پذیرد تا تأثیرش بر روی متغیر دیگر (متغیر وابسته) مشاهده شود. (سرمد،۱۳۸۱ ،۴۴-۴۳)
متغیرهای مستقل این پژوهش سیستم ارزیابی عملکرد اثربخش، رشد و پیشرفت شغلی، نظام پیشنهادات کارا، استفاده از مهارتها و تخصصهای کارکنان و نظام پرداخت اثر بخش می باشد.
ب- متغیر وابسته[۴۳]: متغیری است که تغییرات آن تحت تأثیر متغیر مستقل قرار می گیرد .
متغیر وابسته این تحقیق انگیزش شغلی می باشد.
۳-۴- روش جمع آوری اطلاعات
۳-۴-۱- پرسشنامه
عبارت از مجموعه ای از پرسشها است که به صورت باز یا بسته (دارای مقیاس) طراحی شده اند تا وضعیت نگرش افراد نسبت به یک واقعیت ازطریق آن ارزیابی شود تکمیل آن میـ تواند به طریق مراجعه شخصی، پستی و یا تلفنی صورت پذیرد. کاربرد پرسشنامه معمولاً در مطالعات پیمایشی غیر حضوری است (خاکی ، ۱۳۸۷، ۲۲۷)
روشهایی برای پی بردن به اینکه چه پرسشهایی باید مطرح شود وجود دارد ، مانند :
– برداشت درست از مساله تحقیق مشخص می کند که چه مفاهیمی باید اندازه گیری شود
– بررسی شاخصهایی که برای متغیرهای مستقل مطرح شده اند .
– فرضیه های تحقیق
– شیوه های تجزیه و تحلیل داده ها

نکته قابل توجه در ماتریس همبستگی، رابطه قوی مثبت بین تاکتیک های پرخاشگرانه مادر و پدر است (ضرایب بین ۷۷/۰=r و ۹/۰=(r، این میزان همبستگی نشان دهنده تنش بالا در خانواده هایی است که یکی از والدین از این تاکتیک ها استفاده می کند. زندگی در چنین جو خانوادگی، بستری مناسب برای رشد پرخاشگری و کاهش سلامت عمومی و عزت نفس فرزندان فراهم می کند. خانواده نظامی است که اعضای آن با هم کنش متقابل دارند و به رفتار یکدیگر واکنش نشان می دهند. کودکی که از امنیت و سلامت روانی برخوردار باشد کمتر به پرخاشگری مبادرت می ورزد. پرخاشگری در فرزندان می تواند علل مختلف داشته باشد. از جمله عوامل زیستی دخیل در انتقال پرخاشگری بین نسلی بین والدین و فرزندان می توان به عوامل ارثی و ژنتیکی نظیر حساسیت سیستم عصبی اشاره کرد. همان طور که در نظریه زیستی مطرح می شود میزان همگامی ارثی بالاتری در خانواده های افراد خشن دیده می شود.
از سوی دیگر نظریه انگیزشی ناکامی را از علل اساسی پرخاشگری می داند که حالتی از انگیختگی یا سائق را در شخص به وجود می آورد. خشم و پرخاشگری پاسخ نیرومند و ناخوشایندی به تحریک واقعی یا محسوس است. خشم زمانی ایجاد می شود که فرد ناکام جریحه دار یا ترسیده باشد در صورتی که خشم به طور نامناسب ابراز شده یا فروخورده شده باشد می تواند هیجانی را ایجاد کرده که در روابط بین فردی اختلال ایجاد کند. خشونت و پرخاشگری فیزیکی یا لفظی ممکن است ناشی از ناکامی های در دوران زندگی کودک باشد که به دلیل الگوهای پرخاشگرانه به وجود آمده است.
نظریه یادگیری اجتماعی نیز پرخاشگری و خشونت را رفتاری می داند که مثل سایر فعالیت ها اکتساب و حفظ می شود، از نظر این دیدگاه خشونت فردی ریشه در عواملی چون تجربه گذشته فرد پرخاشگر، یادگیری و طیف وسیعی از عوامل مربوط به موقعیت بیرونی او دارد. کودکان پرخاشگر تحت تأثیر فرهنگ، روابط خانوادگی و عوامل شناختی هستند. کودکانی که در خانواده شاهد خشونت والدین هستند استفاده از خشونت را برای رفع اختلاف ها مقبول تلقی می کنند. تجربه رفتارهای متضاد والدین، فقدان کارکرد های مناسب خانواده می تواند در خشونت و پرخاشگری آتی فرزندان در بزرگسالی تأثیر گذار باشد.
با توجه به رابطه های تأیید شده در این فرضیات درسطح ابعاد پرخاشگری نوجوان نشان داده شد که هر چه مادر در خانه برای حل تعارض خود با همسرش از ابزار های پرخاشگری فیزیکی و کلامی استفاده کند این امر باعث می شود که بعد حرکتی پرخاشگری نوجوان را تحت تأثیر قرار داده و نوجوان در ارتباطات خود با دیگران از ابزارهای آسیب رسان استفاده کند (پرخاشگری بدنی بیشتر). همچنین پرخاشگری فیزیکی و کلامی مادر در خانه بر بعد عاطفی و هیجانی پرخاشگری نوجوان تأثیر گذاشته و احساس غرض ورزی، دشمنی و کینه توزی نوجوان را نسبت به دیگران افزایش می دهد ( احساس خشم بیشتر). در نهایت هر چه که مادر برای حل تعارضات خود از پرخاشگری کلامی بیشتری استفاده نماید از لحاظ شناختی افکار پرخاشگرانه نوجوان نسبت به اطرافیان را تشدید می کند.
کودکان پرخاشگر تفاوت های شناختی مشخصی را نسبت به همکلاسی های خود نشان می دهند. برای مثال سطح قضاوت اخلاقی آن ها تمایل به کاهش دارد و کمتر به رفتار هایی که جنبه قضاوت اخلاقی دارند انگیزه پیدا می کنند به علاوه این کودکان همدلی کمتری از خود نشان می دهند. نتایج فرضیه نشانگر آن است که به چه میزان محیط خانه و روابط پدر و مادر با یکدیگر می تواند در سازگاری روانی فرزندان تأثیر گذار باشد که این تأثیرات می تواند تا بزرگسالی و حتی برای همیشه در زندگی و آینده آنها نقش داشته باشد.
فرضیه های فرعی شماره شش وشماره سیزده: بین تاکتیک های حل تعارض پدر و مادر و عزت نفس نوجوان رابطه وجود دارد.
در بررسی این فرضیات ملاحظه شد که بین تاکتیک های حل تعارض پدر (تاکتیک های پرخاشگری کلامی و فیزیکی) و عزت نفس نوجوان و همچنین بین تاکتیک های حل تعارض مادر (تاکتیک پرخاشگری کلامی) و عزت نفس نوجوان رابطه وجود دارد. تاکتیک های حل تعارض پرخاشگری فیزیکی و کلامی پدر و همچنین تاکتیک حل تعارض پرخاشگری کلامی مادر پیش بینی کننده منفی عزت نفس نوجوان می باشد. بتا حل تعارض پرخاشگری فیزیکی پدر حدود ۵/۲ برابر بتا حل تعارض پرخاشگری کلامی پدر می باشد. این مطلب بیانگر این است که تأثیر تخریبی پرخاشگری فیزیکی پدر خیلی بیشتر از تأثیر پرخاشگری کلامی پدر بر روی عزت نفس نوجوان می باشد.
نتایج این فرضیات همسو با پژوهش ربکا تکاکا[۱۳۸] (۲۰۰۹) نشان می دهد کودکانی که مشاجرات و یا جدایی والدین را تجربه کرده اند، عزت نفس کمتری در آینده دارند. اشر (۲۰۰۵)، نیز در پژوهش خود به این نتیجه رسیده است که درگیری بین پدر و مادر به عنوان خطرناک ترین عامل بروز، پرخاشگری و عدم اعتماد به نفس در زندگی کودکان می باشد. همان طور که در فصل ۴ نیز اشاره شده است پرخاشگری کلامی مادر (۷۹/۰- = Beta) به نسبت پرخاشگری کلامی پدر (۲۲/۰- = Beta) تأثیر مخرب بیشتری بر عزت نفس فرزندان می گذارد و دیگر این که پرخاشگری فیزیکی پدر (۵۴/۰-= Beta) بر عزت نفس نوجوان تأثیر منفی قوی دارد. در نتیجه از بین تاکتیک های حل تعارض، پرخاشگری فیزیکی پدر و پرخاشگری کلامی مادر بیشترین تأثیر را بر عزت نفس فرزندان می گذارد.
مجموع این یافته ها حاکی از آن است که نوجوانانی که در خانواده آنان گرمی و محبت و استدلال حکمفرما نباشد دارای خودپنداره ضعیفی هستند. هنگامی که نوجوان خود

را عضو با ارزشی از خانواده بداند و از محبت و احترام اعضای خانواده برخوردار باشد عزت نفس بالایی را تجربه خواهد کرد. مطابق نظریه اختلال فشار روانی بعد از ضربه، تحت تأثیر ضربه نوع II یعنی مواجهه با تعارض وخشونت جسمی بین والدین حس امنیت و حس توانایی والدین در تأمین زندگی ایمن تهدید و شاید نابود شده و همچنین وضعیت منطقه جنگی خانواده فرد را دچار اختلالاتی چون درماندگی و ترس می کند. از این رو می توان استنباط کرد نوجوانانی که با خشونت و تعارض بین والدین در منزل مواجه می باشند، سطح ارزشیابی آنان که از حس ارزشمندی و محبوب بودن به عنوان عضوی از خانواده برخوردار بودند را پایین می آورد. بر طبق فرضیه ایمنی هیجانی در خانواده هایی که بین والدین تعارض خشونت آمیز وجود دارد پیوند و دلبستگی والد و کودک سست می شود و این وضعیت حس ارزشمندی و محبوب بودن را در فرد کاهش می دهد و به دنبال آن سبب کاهش عزت نفس فرزند می گردد. ارتباط مثبت خانوادگی یکی از عوامل افزایش عزت نفس و اطمینان به خود در نوجوانان می باشد. عزت نفس تحت تأثیر افرادی است که برای فرد مهم هستند و بر این اساس والدین بیشترین تأثیر را بر روی عزت نفس فرزندان خود دارند.
افرادی که دارای عزت نفس پایین هستند معمولا دارای انتقاد پذیری پایین، مضطرب، حساس، بدبین، زود رنج و خجالتی می باشند که این خصوصیات ممکن است در آینده آنها اثرات منفی از جمله از دست دادن کار و موقعیت های شغلی مناسب، از دست دادن روابط اجتماعی با دیگران و به دنبال آن، منزوی شدن را برای این افراد در پی داشته باشد.
فرضیه های فرعی شماره هفت و شماره چهارده: بین تاکتیک های حل تعارض پدر و مادر و سلامت عمومی نوجوان رابطه وجود دارد.
در بررسی این فرضیات پژوهش ملاحظه گردید که رابطه ای بین تاکتیک حل تعارض پدر با سلامت عمومی نوجوان وجود ندارد ولی تاکتیک حل تعارض فیزیکی مادر (۴۳/۰- =Beta) بر سلامت عمومی نوجوان تأثیرگذار است یعنی هرچه میزان پرخاشگری فیزیکی مادر افزایش یابد، سلامت عمومی نوجوان کاهش نشان می دهد. تاکتیک حل تعارض پرخاشگری فیزیکی مادر پیش بینی کننده مثبت سلامت عمومی نوجوان می باشد. بتا حل تعارض پرخاشگری فیزیکی

۱٫۰۷.۰۰۰۱عقلانی عاطفی۹٫۶۰(*)۱٫۰۷.۰۰۰۱کاهش ارتباط موثرکنترلواقعیت درمانی۱۶٫۹۰(*)۲٫۲۵.۰۰۰۱عقلانی عاطفی۱۷٫۸۰(*)۲٫۲۵.۰۰۰۱جدا کردن امور مالی از یکدیگرکنترلواقعیت درمانی۱۱٫۴۰(*)۱٫۴۹.۰۰۰۱عقلانی عاطفی۱۱٫۴۵۰(*)۱٫۴۹.۰۰۰۱

همان طور که از یافته های جدول ۴ – ۲۲ استنباط می شود از آنجا که در شیوه مشاوره واقعیت درمانی بین میانگین نمرات مولفه های افزایش واکنش های هیجانی و کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسرو دوستان در دو گروه کنترل و واقعیت درمانی در سطح معناداری ۰۵/۰P> اختلاف معنادار وجود ندارد، در نتیجه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که مشاوره زوجی به روش واقعیت درمانی (گلاسر)بر کاهش مولفه های مذکورتاثیر معنی داری نداشته اما در بقیه مولفه ها همان طور که یافته های جدول نشان می دهد تاثیر معنی دار داشته است.
همچنین از آنجا که در شیوه مشاوره عقلانی عاطفی نیز بین میانگین نمرات مولفه های کاهش همکاری و کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسرو دوستان در دو گروه کنترل و عقلانی عاطفی در سطح معناداری ۰۵/۰P> اختلاف معنادار وجود ندارد در نتیجه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که مشاوره زوجی به روش عقلانی عاطفی بر کاهش مولفه های مذکورتاثیر معنی داری نداشته اما در بقیه مولفه ها همان طور که یافته های جدول نشان می دهد تاثیر معنی دار داشته است.
فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
۵-۱) خلاصه پژوهش
در این پژوهش سعی بر آن بوده است که تاثیر میزان اثربخشی مشاوره زوجی به شیوه شناختی الیس و واقعیت درمانی گلاسر در کاهش تعارضات زناشویی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور برای انجام مطالعه، از میان جامعه آماری مراجعه کنندگان به مرکز مداخله در بحران بهزیستی لاهیجان تعداد ۶۰ نفر بصورت نمونه های هدفمند انتخاب و به ۲ گروه اموزش جهت انجام مشاوره زوجی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. پرسشنامه ۵۴ سوالی تعارض زناشویی (ثنایی و باقری) که ۸ مولفه از تعارضات را می سنجد در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون در سه گروه کنترل ، مشاوره به روش واقعیت درمانی و مشاوره به روش عقلانی عاطفی جهت بررسی تعارض زناشویی اجرا و نتایج حاصل از آن جمع آوری شد. داده های بدست آمده از پرسشنامه ها جهت تجزیه و تحلیل یافته ها با بهره گرفتن از نمرات افتراقی پیش آزمون و پس آزمون از روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل: تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون شفه و آزمون t مستقل با بهره گرفتن از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده مبنی بر تاثیر مشاوره زوجی به شیوه الیس و گلاسر بر کاهش تعارضات تائید گردید. همچنین در رابطه با سایر فرضیات پژوهش نتایج زیر حاصل شد:
تاثیر شیوه واقعیت درمانی بیش از شیوه عقلانی عاطفی بر تعارضات زناشویی با بهره گرفتن از آزمون شفه مورد تائید نگردید. همچنین فرضیه سوم مبنی بر تاثیر شیوه واقعیت درمانی بر کاهش تعارضات زنان بیش از مردان مورد تائید قرار نگرفت. با بهره گرفتن از آزمون t تاثیر شیوه عقلانی عاطفی بر کاهش تعارضات زنان بیش از مردان تائید گردید و با بهره گرفتن از آزمون شفه تحلیل مولفه های تعارضات انجام شد و نتایج حاصل از آن بدست آمد . در این فصل از پژوهش به بررسی نتایج بدست امده از فرضیات و مقایسه آنها با نتایج بدست امده از پژوهشهای پیشین که در فصل دوم همین پایان نامه آمده است پرداخته می شود.
در فرضیه اول:
مشاوره زوجی به شیوه های عقلانی- عاطفی (الیس) و واقعیت درمانی (گلاسر) بر کاهش تعارضات زوجین تاثیر دارد.